Het verhaal van Ronny Perdaen en An Van hijfte
In 2008 komt er een einde aan het gemeenschappelijke verhaal van Ronny Perdaen en An Van hijfte. Het koppel beslist na tien jaar weer elk zijn eigen weg te gaan en om dat mogelijk te maken, moet hun recente nieuwbouwwoning in Meldert (Hoegaarden) te koop gesteld worden.
Een snelle verkoop is in dit geval wenselijk om beide eigenaars zoveel mogelijk te vrijwaren van investeringsverlies. Ze gaan daarom in zee met één van de vastgoednetwerken die door een consumentenorganisatie bij de betere in zijn prijscategorie wordt geklasseerd. Maar, dat blijkt geen goede keuze…
“Het begon al met de vraagprijs,” stelt An. “Die was naar ons gevoel heel onrealistisch.” Ronny beaamt dat die minstens 90.000 euro te hoog werd geschat. “Zeker in deze crisisperiode leek dat niet verstandig. Maar, de makelaar deed ons mooie beloftes en we tekenden toch een contract van zes maanden.”
“Zes maanden waarin we niet of nauwelijks op de hoogte werden gehouden”, vult An aan. “Als we belden, kregen we bijna nooit iemand aan de lijn en als dat dan wel eens gebeurde, dan was het iemand die totaal niet op de hoogte was van ons dossier. Wanneer er zich dan een potentiële koper aandiende, dan moest Ronny nog zelf het bezoek leiden ook, want de makelaar kwam meestal niet opdagen.”
“Eén van die bezoeken was op 1 november”, herinnert Ronny zich nog levendig. “Ook op Nieuwjaarsdag zijn er twee koppels langs geweest. Ik begon stilaan te denken dat de makelaar zijn familie engageerde om ons huis te komen bezichtigen en zo te bewijzen dat ze er wel degelijk mee bezig waren (lacht).
Het kantoor waar wij getekend hadden, was in Zaventem gevestigd en er zou een samenwerking zijn met de kantoren van Tienen en Leuven. Maar, de makelaar van Tienen beweerde al vijf keer voor een gesloten deur te hebben gestaan, omdat zijn collega uit Zaventem nooit op de afspraak was. Een telefoontje met de zaakvoerder van het agentschap leerde ons dat de bewuste verkoper al een tijdje ongewettigd afwezig was. Omdat er rond de jaarwisseling dan toch sprake leek van serieuze interesse bij enkele koppels – de prijs was intussen ook iets verlaagd - lieten we ons overhalen om het contract met drie maanden te verlengen. En weer viel het stil.”
An, directiesecretaresse in de bouwsector, had intussen op haar werk iets opgevangen over de goede reputatie van het ERA-netwerk, en ze stelt haar ex-partner begin 2009 voor om daar eens hun oor te luisteren te leggen.
“Ronny contacteerde het ERA-kantoor in Zaventem, maar zij verwezen hem door naar hun collega’s in Tielt-Winge, die beter thuis zouden zijn in de regio Hageland”, zegt An. “We werden er vriendelijk ontvangen, kregen een duidelijke uitleg, maar ze vertelden er ons ook dat ze niets konden ondernemen zolang onze overeenkomst met die andere makelaar nog liep. Daardoor zouden we uiteindelijk een deelname aan de Open Huizen Dag missen.”
“Toen dat contract eindelijk ten einde was, is het heel snel gegaan. Ons huis werd opnieuw geschat op basis van de prijzen van woningen van dezelfde grootte en waarde in de streek,” vult Ronny aan, “en nog geen twee weken later was het verkocht! Die mensen weten echt waar ze mee bezig zijn en het is duidelijk dat ze van hun werk houden. Ze verkopen geen show of loze beloftes, kennen de markt, zeggen je waar het op staat en onderhouden een goed contact. Pure klasse! Als je bedenkt dat we zoveel tijd verspild hebben door de verkeerde makelaar te kiezen…”
“Bovendien is iedereen in het kantoor op de hoogte van de dossiers én ze weten wie hun klanten zijn.”, voegt An er aan toe. “Ze maken tijd voor al je vragen, zijn fijngevoelig en kunnen begrip opbrengen voor je situatie. Ze zijn uitermate vriendelijk en efficiënt. Ik zou hen zeker aanraden en van mij krijgen ze een 9 op 10.”
Ronny: “Voor mij mag het zelfs een 10 zijn.”