Het verhaal van Ernest en Madeleine Verdeyen-Laevers
Midden 2012 nemen Madeleine Laevers en haar echtgenoot Ernest Verdeyen, beiden actieve jonge tachtigers, de beslissing hun woning aan de Witteweg in Bekkevoort te verkopen. Met pijn in het hart, want ze hebben er altijd heel graag gewoond, ze hebben er fantastische buren en Ernest zal zijn tuin missen.
“Er waren verschillende redenen voor die beslissing”, verklaart Ernest. “Ten eerste wonen we hier redelijk afgelegen wat openbaar vervoer betreft. Er is zelfs geen belbus. Bovendien konden we nu nog kiezen waar we zouden gaan wonen. Anders, als er op onze leeftijd iets gebeurt, ben je niet zeker dat je die keuze nog hebt, dan weet je niet waar je nog terecht kunt.” Madeleine vat het samen: “We wilden centraler gaan wonen en verder genieten van onze oude dag. Dat doen we nu in een appartement in Scherpenheuvel.”
Het koppel contacteert ERA Janssens & Janssens, en wat volgt is een kennismakingsgesprek met Koen. “We hadden veel lof gehoord over het kantoor, van mensen die al met hen gewerkt hadden. Dus, we dachten dat we het dan ook maar ’s moesten proberen. Als professional kenden we hem nog niet, maar als mens viel Koen meteen heel erg mee. Hij was sympathiek, had geen pretentie en hij boezemde vertrouwen in. Tenslotte kan je veel horen zeggen, maar je moet het wel eerst zelf ondervinden, hè.”
Madeleine krijgt onverwacht te maken met ernstige gezondheidsproblemen. “De verkoop van ons huis werd plots bijzaak”, vertelt ze. “We hebben Koen zelfs niks meer laten weten, omdat we toen veel belangrijkere dingen aan ons hoofd hadden. Aan het eind van mijn herstelperiode, rond februari dit jaar, begon het verlangen om te verhuizen naar het appartement toch weer op te borrelen en dan hebben we de draad met Koen weer opgepikt.”
“Vervolgens werd elk plaatsje en kamertje opgemeten en gefotografeerd, de elektriciteit werd nagekeken, net als de stookolietank, en er werden testen gedaan om de energie te berekenen. Dat was allemaal nodig om het dossier samen te stellen”, weet Ernest. “Als je nooit iets verkocht hebt, dan denk je niet dat er zoveel bij komt kijken. Het resultaat van al die testen en berekeningen vormde de basis voor de waardebepaling van ons huis.”
Eens de woning online, volgen de bezoeken. “We werden altijd op voorhand gewaarschuwd”, herinnert Madeleine zich, “en dan moesten we ervoor zorgen dat alles netjes aan kant was. Na een tijdje begon ik het beu te worden en zou ik met elke prijs akkoord zijn gegaan als Koen er niet op gestaan had ons te blijven verdedigen. Uiteindelijk is onze woning aan ongeveer de vraagprijs verkocht en nu ben ik blij dat ik naar hem geluisterd heb.” (lacht)
Hoe kijken Madeleine en Ernest terug op het verkoopproces? “We zijn heel tevreden. Als we zouden herbeginnen, zouden we net hetzelfde doen. Alles werd goed opgevolgd, met elke maand informatie over wie er gebeld had, wie de bezoekers en welke de opmerkingen waren. De communicatie verliep vlot. Als we Koen nodig hadden, moesten we niet lang wachten. We zaten ook op dezelfde golflengte. Behalve die ene keer dan (Madeleine lacht). En we zijn ook heel content over wie ons huis gekocht heeft. We zijn zelfs al uitgenodigd voor een koffieklets.”
Ernest zou zeker een acht geven. Madeleine wil meer geven, een negen. Bij een tien zouden de mensen immers kunnen denken dat ze beïnvloed zijn. Dat ze het doen om te vleien. Madeleine: “Die ene keer zou ik Koen even een zes hebben gegeven.” Waarop Ernest: “Jaja, maar daarna was het tien en half!” Ze houden het in ieder geval bij een ‘heel gunstig cijfer’.