Het verhaal van André De Keyzer
Acht jaar na het overlijden van zijn vader wordt de moeder van André De Keyzer (63 en commercieel bediende bij de NMBS) tot tweemaal toe getroffen door een beroerte. Van het ziekenhuis gaat het via een herstellingsoord helaas naar een verzorgingstehuis. De ouderlijke woning staat vervolgens twee en een half jaar leeg. Wanneer ook zijn moeder overlijdt, staat André voor een moeilijke beslissing.
“Ik had mijn moeder toen ze nog thuis woonde al aangeraden om haar woning te verruilen voor bijvoorbeeld een serviceflat”, vertelt hij. “Daar wilde zij niet van weten. Toen ze in het rusthuis verbleef, kreeg ik het niet meer over mijn hart om haar tot verkopen te bewegen. Dat betekende wel dat ik het onderhoud op mij moest nemen en dat ik mijn best moest doen om het tijdens de winters warm te stoken. Na haar overlijden heb ik het huis helemaal opgefrist, maar ik heb nog een hele tijd gewacht met verkopen, omdat het voor mij emotioneel nog moeilijk lag. Toen kreeg ik een brief van de gemeente dat het huis was opgenomen in de leegstand. Ik had twee opties: zelf iets ondernemen of negenhonderdvijftig euro taks per jaar betalen. Mijn keuze was snel gemaakt.”
Verkopen?
“Ik wilde er in ieder geval niet zelf terug gaan wonen, alleen al omwille van de herinneringen. Verhuren kwam niet in mij op, want ik had genoeg verhalen gehoord over problemen met huurders. Verkopen dus. Sommige kennissen raadden me aan om dat zelf te doen. Maar ik werk full time. Wanneer zou ik dan de tijd moeten vinden om achter al die attesten en zo aan te gaan? Ik was van in het begin zeker dat ik met een vastgoedkantoor zou werken. De vraag was met wie.”
Dé vraag
“Volgens plan was het huis met grond twintig are groot. Er was een mogelijke toekomstige woning op aangeduid, wat het voor de helft bouwgrond maakte. De eerste makelaar die ik liet komen, stelde voor om het terrein niet te verkavelen en één prijs te hanteren. Een goede vriendin van mij had een positieve ervaring met een ERA-kantoor rond het Brusselse, dat een gelijkaardig eigendom in twee weken verkocht had. Ik besliste daarom een tweede opinie te vragen bij het plaatselijke ERA-kantoor: Janssens & Janssens.
Koen raadde mij aan om wél op te delen. Hij baseerde zich op een eerdere ervaring waarbij de eigenaar aanvankelijk ook niet wilde splitsen, maar na zes maanden op zijn beslissing terugkwam en de verkoop toen snel rond was. Hij wees me er trouwens op dat de koper de grond zelf ook zou kunnen verkavelen en dat dat voor mij dan een gemiste kans was. Ik was vrij in mijn keuze, maar hij heeft me kunnen overtuigen.”
En had hij gelijk?
“Het huis is te koop gezet aan een vanafprijs en drie weken later was het verkocht. De grond heeft een aantal maanden langer te koop gestaan, maar daar was een reden voor. Door de gunstige ligging aan de steenweg, was er voornamelijk interesse om er een commerciële activiteit op te starten. Daarvoor gelden stedenbouwkundige voorschriften en die waren niet voor iedereen interessant. Er is een moment geweest dat ik een beetje ongerust werd dat de grond niet verkocht zou geraken – ik dacht uiteraard ook aan de verkavelingskosten die ik gemaakt had – maar Koen bleef zeker van zijn stuk. Ik heb nooit getwijfeld aan de inzet van ERA Janssens & Janssens, al had de verkoop nog een jaar langer geduurd. Ik dacht gewoon: Oké. Goed, man.”
Tevreden met je keuze voor ERA Janssens & Janssens?
“Zeker. Door het voorstel van Koen om te splitsen, ben ik er beter uit gekomen dan verwacht. Zelfs met de verkavelingskosten. Veel mensen zullen denken: dat had ik ook wel gekund als ik een dergelijke makelaarsvergoeding zou krijgen. Wel, als je goed op de hoogte bent van de markt en de wetgeving, je de tijd hebt om rond te lopen voor attesten, toegang hebt tot relevante kanalen voor de publiciteit, én je kunt op elk moment van de dag bezoeken begeleiden en opvolgen, dan mag je het proberen. Maar als je een full time job hebt, zoals ik, dan gaat dat gewoon niet.
Op menselijk vlak komt ERA Janssens & Janssens heel goed over, vertrouwelijk. Je voelt dat ze je geen loer zullen draaien of in de zak zetten. Ze zijn open, spontaan, joviaal en zeggen het zoals het is. En de beslissing ligt altijd bij jezelf. Ze zijn al hun beloften van tijdens het verkennend gesprek nagekomen. Dat was niet zomaar een verkooppraatje. Ik zou zeker opnieuw voor hen kiezen, want dat immokantoor gaat ervoor! Omdat de perfectie niet realistisch is, krijgen ze een negen en half op tien. Maar da’s eigenlijk zoveel als een tien. Die zijn ze waard.”